Πολύ επιτυχημένα χαρακτηρίστηκε Πέτρινο χωριό.Είναι επίσης ευρύτερα γνωστό και με την παλιά του ονομασία Τσέγανη.Το όνομα Άγιος Αθανάσιος δόθηκε το 1926 από το ομώνυμο εξωκλήσι.
Ο οικισμός είναι φωλιασμένος σε ένα μικρό οροπέδιο,εκεί που σμίγουν οι ορεινοί όγκοι του Βόρα ,Καιμακτσαλαν, και της Πιπερίτσας,σε υψόμετρο 1150μ και ξαφνιάζει τον ανυποψίαστο επισκέπτη γιατί είναι εντελώς αθέατος.Απο τη Θεσσαλονίκη απέχει οδικώς 121 χμ από την Έδεσσα 35 χλμ και από το χιονοδρομικό 17χλμ.
Οι κάτοικοι του είναι γηγενείς Μακεδόνες,αγρότες και κτηνοτρόφοι που προτωεγκαταστάθηκαν στην περιοχή αμέσως μετά την κατάκτηση της Μακεδονίας από τους Τούρκους τέλη του 14 αιώνα.Προέρχονται από γειτονικούς οικισμούς και αστικά κέντρα και κατέφευγαν εκεί για να γλιτώσουν τις διώξεις και την καταπίεση από τους Τούρκους.
Η εκκλησία του χωριού Ι.Ν Αναλήψεως χτίστηκε περί το 1700.Εχει θαυμάσιες εικόνες βυζαντινής τεχνοτροπίας και καλοδιατηρημένο τέμπλο.
Ελληνικό σχολείο λειτουργούσε στο χωριό κατά διαστήματα από το 1870 με δάσκαλους που τους πλήρωνε η τοπική δημογεροντία.
Ιστορική αναδρομή του Παραδοσιακου οικισμού Αγιου Αθανασιού
Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα ο ανταγωνισμός πατριαρχικών και εξαρχικών στο χωριό,είχε δραματικές εξελίξεις με βιαιότητες,τρομοκρατικές ενέργειες και δολοφονίες.Στο διάστημα αυτό λειτουργούσε και βουλγαρικό σχολείο.Το χωριό συμμετείχε στον αγώνα με δεκάδες Μακεδονομάχων και πολλά θύματα.Κατά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις κέντρο επιχειρήσεων των συμμαχικών δυνάμεων.Μεγάλη καταστροφή και διάλυση υπέστη το χωριό κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου.Η ανάκαμψη στο ρυθμό ανάπτυξης του χωριού που παρουσιάστηκε από τη δεκαετία του 50,ανακόπηκε τα επόμενα χρόνια από την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση,που ερήμωσε το χωριό από το δυναμικό του.Απο το 1985 γίνεται σταδιακά η μεταστέγαση του χωριού στη νέα του θέση,ενώ από το 1992 που άρχισε η εκμετάλλευση του Βόρα σε χιονοδρομικό κεντρο,σημειώθηκε ραγδαία ανάπτυξη και μετεξέλιξη του από ένα χορταριασμένο ερημοχώρι σε ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο αξιώσεων.Τα παλαιά πατρικά σπίτια αξιοποιήθηκαν με πολύ γούστο και μεράκι και αναδείχθηκανσε ενοικιαζόμενα δωμάτια,σε ταβέρνες και μπαράκια.Χτισμένα από φυσικά υλικά της περιοχής,πέτρα και ξύλο απόλυτα δεμένα και με σεβασμό εναρμονισμένα στην τοπική αρχιτεκτονική και στο περιβάλλον,αποπνέουν απλότητα και αρχοντιά,ανθρώπινη ζεστασιά και φιλόξενη διάθεση.Απο το 1992 ανακυρυχτικε σε Παραδοσιακό οικισμό και έγινε πόλος έλξης αναρίθμητων επισκεπτών και φίλων του βουνού,γιατι προσφέρεται όλες τις εποχές του χρόνου για ένα πλήθος εναλλακτικές δραστηριότητες.Δεν έχετε παρά να τις ανακαλύψετε…!
